Zaterdag 8 maart. Het is een stralende dag in Enschede. Dit biedt mij (Jan Sybren) mooi de gelegenheid om van het station van Enschede een klein half uur te wandelen naar de speellocatie. Bij aankomst blijk ik als eerste aanwezig te zijn, maar de anderen laten niet lang op zich wachten. Hoewel… Is Mathijs er al? Weddenschappen tussen Bart, Sven en mij over hoe laat hij er zal zijn, kunnen gelukkig al snel de prullenbak in, want hij is op tijd.
Van tevoren is duidelijk dat deze wedstrijd tegen het tweede van Max Euwe onze beste kans is om nog matchpunten te scoren. De aangelegenheid tegen het eerste van afgelopen keer verliep ronduit kansloos. Ook de tegenstanders die we in de laatste twee ronden nog gaan treffen, zullen naar verwachting weinig van ons heel laten. Als we nog wat willen, dan zal het vanmiddag moeten gebeuren. Bij aanvang valt op dat een aantal spelers van Max Euwe nog niet aanwezig is. Die paar minuten kunnen we wel gebruiken, gezien de rij voor de koffie. Er worden meerdere wedstrijden in het plaatselijke buurthuis gespeeld en de barman heeft het er maar druk mee.
Mijn tegenstander knalt tig zetten theorie op het bord en zelf moet ik toch even goed nadenken hoe het ook alweer zit, dus koffie halen zit er voor mij nog even niet in. Als ik dan eindelijk een kans krijg, sluit ik aan in de inmiddels uitgedunde rij. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een rondje langs de borden te maken en kom tot de conclusie dat van het eenzijdige verloop van de vorige wedstrijd gelukkig vanmiddag geen sprake is. Vooral Sven lijkt erg goed te staan, met een vijandelijke koning die vastzit in het midden. Henk staat wat in de knel, Gert Jan, Bart en Ronald juist een fractie beter, Mathijs onduidelijk en Gerben iets minder.
Inmiddels is mijn tegenstander toch behoorlijk aan het denken geslagen. Mijn half uur achterstand is al voor de helft weggewerkt en ik heb een aardige verdedigingswal opgeworpen. Enigszins gefrustreerd door mijn goede verdediging, zo begrijp ik naderhand, verrekent hij zich opeens met een misplaatst stukoffer. Ik moet nog even nauwkeurig rekenen, maar het extra materiaal brengt de beslissing. Zo ben ik opmerkelijk genoeg de eerste die uit is. Na een korte analyse met mijn tegenstander zie ik bij terugkomst in de zaal dat de stand weer gelijk is. Henk, die al moeilijk stond, is door zijn tegenstander stukje bij beetje van het bord gedrukt. Een blik op de rest van de borden laat zien dat het nog lastig gaat worden.
Niet lang daarna kan Gerben opgeven. Zijn tegenstander had hem in de opening verrast, wat hem veel tijd kostte. Hij kon het hoofd boven water houden, maar desalniettemin ging een pion verloren. Dit had niet het einde van de partij hoeven te betekenen, mits hij een tussenzet van zijn tegenstander zou opmerken. Dat bleek helaas niet zo te zijn. Niets aan de hand, Sven trekt de score weer gelijk toch? Bij zijn bord aangekomen, knipper ik een paar keer met mijn ogen. Ja, de vijandelijke koning staat nog altijd in het midden, maar die staat opeens best wel veilig. Sterker nog, met een sterk paard voor zwart op d5 is er geen doorkomen aan. Een gebrek aan coördinatie doet Sven vervolgens de das om.
Mathijs dan. Hij weet de partij inmiddels aardig naar zich toe te trekken, maar tijdnood begint bij beiden een rol te spelen. Ik zie dat hij een paar gevaarlijke zetten mist en zijn tegenstander wint een pion. Mathijs laat zich niet kisten, brengt zijn tegenstander in verwarring en wint de pion terug. In een poging om met toren en paard het leven van de koning zuur te maken, lijkt hij met een aftrekschaakje de beslissende klap uit te delen. Helaas blundert hij zijn paard weg en is zijn scoreformulier niet lang daarna in de prullenbak te vinden. Ronald staat ondertussen moeilijk. In een veelbelovend middenspel weet zijn tegenstander de boel af te ruilen en een pion te winnen. Het resterende paardeindspel is niet te houden.
Tegelijkertijd weet Gert Jan zijn partij te winnen. Heel lang lijkt er niet veel gaande, maar richting het eindspel krijg ik de indruk dat Gert Jan wordt onderschat door zijn tegenstander. Hoewel hij een paard heeft tegen een loper met pionnen op beide vleugels, is er tegenspel tegen een geïsoleerde centrumpion. Na een ongelukkige loperzet wint hij een pion en speelt de partij vakkundig uit. Tenslotte Bart. Zijn goede stelling is inmiddels verzand, maar in de tijdnoodfase slaat hij terug. Een rommelig maar gevaarlijk geheel met overal zwarte pionnen en stukken weet hij te omzeilen met een sterke vrijpion die mij nog het meest doet denken aan Saving Private Ryan. Zwart moet de toren geven, maar heeft er nog vier pionnen voor. Even lijkt zijn tegenstander een eindspel van paard en loper tegen koning te bereiken, waarvan ik me afvraag of Bart het goed genoeg kent. Gelukkig is er een tactische oplossing mogelijk, waarbij hij minstens een stuk en genoeg pionnen voor blijft.
Opnieuw geen matchpunten, terwijl we dit keer zeker kansen hebben gehad. Op voorhand had ik op 5-3 gerekend, dus wat mij betreft is de uitslag conform verwachting. Ja, de tweede klasse is te hoog gegrepen, maar dat wisten we allemaal van tevoren ook wel. Vandaag hebben we ons goed staande weten te houden en dat is wat telt.
Jan Sybren Zagema