Door Gert Jan Rauw
Match day! We konden na twee keer 4-4 en winst wel weer twee matchpunten gebruiken. Bij dit streven werden wij vriendelijk geholpen door de teamleider van Almere I, die zo behulpzaam was om ons de avond ervoor een overzicht van hun teamopstelling te mailen. Indien dit daadwerkelijk een vergissing was en geen list, wisten we dus van tevoren tegen wie we zouden spelen én konden we, in theorie, gewapend mét theorie, goed beslagen ten ijs verschijnen. En eenmaal aangekomen bleek dat de opstelling zowaar klopte. Maar of het nou lag aan ons geweten (mwoa, is toch grappig zo’n blunder?), aan het gebrek aan online partijen van de tegenstander (nee), of aan ons toewijding om voor te bereiden (geen commentaar), we kregen hierdoor voor zover ik weet in geen enkele partij een significant openingsvoorstel. Sterker nog, Albert-Jan stuitte in een scherpe opening op een vervelende tussenzet, waardoor hij èn zijn dame moest wegzetten èn de loper niet meer aanviel, waardoor hij zelf opeens een stuk verloor. De partij was over voordat hij begonnen was. Hierdoor kwamen we al gauw op een 1-0 achterstand.
Kort daarna tekende Ronald het eerste halfje van de dag. In een rustige partij werd veel geruild en was de pionnenstructuur identiek. Ronald had verscheidene keren de mogelijkheid om Pe4 te spelen met (mogelijk) voordeel, maar in de eindstelling waarin remise werd besloten was er weinig uit te halen.
Henk trok de stand gelijk door zijn tegenstander geen duimbreed toe te geven en in de geest van zijn jarige zoon op pure domme kracht te winnen. Wat wel leerzaam was, vond ik, was dat Henk in deze stelling nog de keuze had om een kwaliteit te offeren en de computer keurt dit goed.
17…Txd2! 18. Lxd2 (terugslaan met de dame of toren geeft de kwaliteit gelijk terug na Pxb3) Pxb3. Wit zijn pionnenstructuur is naar de gallemiezen, zwart houdt met zijn loperpaar druk op a3 en c4 en het paard op b3 staat als een huis na 19.Tb1 a4.
Vervolgens was Bart zijn partij klaar waarvan ik de kritieke fase vanwege mijn eigen tijdnood heb gemist. Zelf zegt hij erover dat hij dacht goed uit de opening te zijn gekomen, maar dat dit overschatting bleek en dat hij in tijdnood materiaal verloor. Zijn tegenstander had ook wel een indrukwekkende bos haar moet ik zeggen.
We stonden een punt achter met nog vier partijen te gaan, Jan Sybren, Mathijs, Sven en ik. Sven was de eerste die de strijdbijl begroef. Hij herpakte zich in het middenspel na een suboptimale opening en kwam richting de 40e zet steeds beter te staan. In de eindstelling had hij kennelijk groot voordeel kunnen behalen, maar dit werd gemist en besloten werd tot een meer pacifistisch einde.
Daarna eindigde Mathijs zijn partij die een vergelijkbaar verloop kende. Langzaamaan wist Mathijs een significant voordeel te behalen, ook in de eindstelling, hij miste dit en kwam remise overeen.
Jan Sybren offerde een pion in de opening en deed er wel erg lang over om deze terug te veroveren. Toch lukte het hem om een overwicht te creëren wat kennelijk zo indrukwekkend was dat zijn tegenstander op enig moment claimde dat drie keer dezelfde stelling werd bereikt. Om die claim te staven moest de gehele partij worden nagespeeld aan de hand van de notatieformulieren. Wat bleek? De claim was ongeldig. Mooi! Want we hadden nog twee punten nodig om te winnen en er waren nog twee partijen bezig. Maar, de psychologische oorlogsvoering was gevoerd. Het zaadje was geplant. Voordat Jan Sybren het besefte stak hij zijn hand uit en werden de handen geschud.
Wat betekende dat ik nog hoogstens een gelijkspel uit het vuur kon slepen. Ik kwam goed uit de opening, overspeelde mijn hand en kwam onder druk te staan, deed in tijdnood veel zetten, daar leek mijn tegenstander van te schrikken die zijn stukken weer terugtrok, na de 40e zet waar het stof was neergedaald leek ik een veelbelovende stelling over te houden. Veel varianten zijn volgens de computer remise, maar in de praktijk was het allemaal een stuk lastiger. Zo bleek ook, want ik won een pion en na veel geploeter waar ik zelfs even bang was dat ik de 50-zettenregel niet ging halen (50 zetten niet slaan of een pionzet), lukte het me om de winst over de lijn te trekken en zo ons derde 4-4 te bewerkstelligen. Achteraf hebben we met vijf mensen als koningen gedineerd bij wereldrestaurant Atlantis. Onze reservering van 17.15u hadden we net niet gehaald (het was 19.15u), maar het eten was er niet minder lekker om.
Weer gelijk. Grootmeesters spelen ook altijd gelijk, dus een teken van vooruitgang? Wie weet. Maar bijzonder blijft het, en door nog opmerkelijkere uitslagen in de rest van het veld staan we derde met vijf matchpunten. Voor de derde keer in dit seizoen 4-4 en dan ook nog met vier remises op de dag zelf. Alweer remise? Almeremise.
|
Rating
|
Rating
|
|||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Knol, D. (Daniël) | 1984 | Lemstra, B. (Bart) | 2054 | 1 – 0 | ||
| Katpatal, N.M. (Akshaj) | 1994 | Rauw, G.J. (Gert Jan) | 2123 | 0 – 1 | ||
| Ozatas, O. (Okan) | 1989 | Hummel, A.J. (Albert Jan) | 2043 | 1 – 0 | ||
| Schip van ’t, R.M. (Richard) | 1962 | Broersma, S. (Sven) | 2049 | ½ – ½ | ||
| Leusden van, D. (Dennis) | 2053 | Veen van der, R. (Ronald) | 1974 | ½ – ½ | ||
| Heijlman, M. (Martin) | 1870 | Visser, M. (Mathijs) | 1984 | ½ – ½ | ||
| Kruijf, C.A. (Caspar) | 1948 | Zagema, J.S. (Jan Sybren) | 1903 | ½ – ½ | ||
| Bertelkamp, J. (Johan) | 1802 | Broersma, H. (Henk) | 1944 | 0 – 1 | ||
| Gemiddelde Rating: | 1950 | Gemiddelde Rating: | 2009 | 4-4 |