Maandagavond 2 maart werd de wedstrijd Emmeloord – Schaakwoude 2 vooruit gespeeld. Op voorhand wist teamcaptain Bauke Vroom dat dit een zware opgave zou worden. Emmeloord bleek afgelopen jaren het sterkste team van de promotieklasse. Dit jaar zal Emmeloord geen kampioen gaan worden, maar toch bezit Emmeloord op papier nog steeds het sterkste team in deze klasse.
Matchpunten halen zou dus heel moeilijk gaan worden. Schaakwoude 2 moest gaan proberen zoveel mogelijk bordpunten binnen te halen. Deze bordpunten zouden voor de laatste wedstrijd misschien nog nuttig kunnen worden.
De wedstrijd was nog maar net begonnen, of Bauke Vroom kwam met zwart op bord 6 al in problemen tegen Tiemen de Jong. De tegenstander speelde het Morra-gambiet en Bauke wist hier geen raad mee. Een poging om de tegenstander uit de theorie te halen liep al snel uit op een ramp. Voor negen uur konden de stukken weer in het doosje.
Daarna duurde het lang voordat de volgende beslissing viel. Folmer Heikamp speelde op bord 7 tegen Frans Brouwer. Folmer verhinderde de rokade van de tegenstander. Ook kon hij druk uitoefenen op de e-lijn waar zwart een achtergebleven pion had. Deze stelling bood kansen, maar toch kon Folmer het de tegenstander niet lastig genoeg maken. Om kwart voor elf eindigde deze partij in eeuwig schaak omdat, anders één van beide spelers direct mat zou gaan.
Omdat we in een zaaltje met een trap naar beneden speelden, moest Auke (bord 8) uitwijken naar een ander zaaltje, waar ook de wedstrijden van de interne competitie werden afgewerkt. Al vrij snel verloor Auke een pion. Toen Auke later nog een pion verloor wou hij gaan opgeven, maar tegenstander Tromp Willem van Urk vond dat nog te vroeg. Na 11 uur was het dan toch echt voorbij. Emmeloord kwam op een 2,5-0,5 voorsprong.
Het werd nog erger voor Schaakwoude toen even later Henk Broersma ook kon opgeven. Henk speelde met zwart een Siciliaan op bord 2 tegen Timo Koffeman. Al snel werd Henk met een vervelende stelling opgezadeld. Na een lange avond werd de druk toch te zwaar 3,5-0,5. Leek een zware nederlaag nu in de maak?
Al hoewel Schaakwoude nooit echt uitzicht had op een gelijkspel stonden de overige borden toch goed. Ook Mathijs Visser op bord 1 had een goede stelling en stond niet eens achter in tijd. Mathijs nam een remiseaanbod van Rob Kamminga toch maar aan. Om op winst te spelen zou Mathijs veel risico’s moeten nemen.
Evert Drijver toonde als invaller voor Jos Boers zijn waarde voor het team. Tegen Nico Lemson kreeg Evert op bord 5 al snel een gedekte vrijpion op d6. De tegenstander deed er alles aan om deze vrijpion te ondermijnen, waardoor er een erg tactische stelling op het bord verscheen. Evert sloeg toe door een toren op te rapen. De tegenstander kreeg voor de toren wel initiatief. Evert kon later de kwaliteit terugofferen en daarbij dameruil forceren. Waardoor alle dreiging uit de stelling verdween. De achterstand werd hiermee teruggebracht op 4-2.
Wopke Brandsma kreeg op bord 4 tegen Frank Hoogenboom een zware koningsaanval op zijn dak. De situatie leek hopeloos maar uiteindelijk kon Wopke de schade beperken tot twee stukken verlies voor een toren en een pion. Dit bleek voldoende compensatie om de partij remise te houden.
Wytze Visser nam op bord 3 Henk Valkema al snel onder vuur. Wytze wist een pion te winnen met behoud van initiatief. Nu leek Wytze met de witte stukken over de zwarte stelling heen te gaan walsen maar de tegenstander bleek toch taaier dan gedacht. Torenafruil resulteerde niet in een simpel gewonnen eindspel maar in een remise eindspel. Hiermee kreeg Wytze een half puntje te weinig. Maar gelukkig had het team toch al verloren. Eindstand 5-3.
Met gemengde gevoelens reisde het team terug naar huis. De wedstrijd was verloren. De “wat als” vraag kwam verschillende malen voorbij. Toch waren we ook blij dat het geen al te zware afstraffing is geweest en dat we tegen zo een sterk team toch 3 bordpunten mee naar huis mochten nemen. Die zouden nog wel eens waardevol kunnen worden.