Op zaterdag 3 november mocht het eerste van Schaakwoude aantreden tegen het licht favoriete Staunton uit Groningen. Op voorhand zou je zeggen, het word lastig, maar kansen zouden er zijn. We moesten ze alleen maar grijpen.
Bord 1: Henk Broersma – Jonas Hilwerda
De altijd onvoorspelbare Henk mocht op bord één aantreden tegen Jonas Hilwerda. Idee was om zo de vijf borden hieronder iets meer kans te geven. Henk speelde een knappe partij tegen het talent van Staunton. De heren kwamen gelijk op uit de opening,
In het middenspel bleek Jonas het net iets beter te zien dan Henk, zodat deze met een licht voordeeltje het eindspel in ging. Daar ging Henk ten onder omdat zijn tegenstander geen enkele fout maakte en het technisch goed uitschaakte. (0-1)
Bord 2: Gert Jan Rauw – John Riksten
Ik speelde met wit een frans partij met d3. Ik kreeg een op het eerste oog gevaarlijke aanval, maar nadere analyse wees uit dat het allemaal wel mee viel. Door de aanval had ik wel veel tijd verloren met alles uitrekenen en miste ik op het einde door snel te zetten dat zwart mijn dame kon insluiten. (0-1)
Bord 3: Bart Lemstra – Bruno Jelic
Bart speelde tegen zijn oude clubgenoot (DTK). In zijn partij gebeurde niet zo veel. Hij speelde de opening met zwart nauwkeurig. Wit leek geen risico te willen nemen en zo ontstond er een assymetrische pionnenstructuur op het bord. Beide heren hadden nog een loper en de zware stukken. Remise leek al onvermijdelijk, Bart probeerde het lang, maar meer kon hij er niet van maken. (1/2-1/2)
Bord 4: Ronald van der Veen – Theo Ebels
Ronald kwam goed uit de opening, maar langzaam verloor hij wat grip. Hij probeerde daarom de druk vast te houden. Op een gegeven moment speelde hij zijn paard weg, daardoor plaatste Ronald een schijnoffer met zijn toren. Hij won zo 2 pionnen, het daarop volgende eindspel was lastig, maar werd vakkundig uitgespeeld tot winst. (1-0)
Bord 5: Sjoerd Hoekstra – Hans Polee
Sjoerd kwam net na de opening flink onder druk te staan. Ik dacht zelf dat het wel goed zou komen, maar even later bleek dat wit zwart in het centrum een probleem had opgezadeld. Sjoerd zijn tegenstander kon daardoor een pion offeren voor een aanval, deze bleek dodelijk.(0-1)
Bord 6: Roel Hazenberg – Erwin van Pelt
Roel speelde een solide partij, zo nu en dan had de één een klein voordeeltje, dan de ander. De remisemarge werd echter nooit verlaten. (1/2-1/2)
Bord 7: Jan Sybren Zagema – Yeb Blom
Wit speelde een ongebruikelijke variant van het koningsindisch, maar niet minder gevaarlijk voor zwart. Jan Sybren besloot het dit keer anders aan te pakken door met zijn a-pion vroeg op te laten rukken. Hierdoor werd wits gebruikelijke ruimteoverwicht op de damevleugel beperkt. De keerzijde hiervan was dat deze pion een mooi doelwit voor de witte stukken was, waardoor de zwarte stukken enigszins gebonden waren aan de verdediging van de pion. Wit probeerde de druk op te voeren, maar onderschatte daarbij de aanval die Jan Sybren opzette tegen zijn koning. Toen zwart in tijdnood zat, ging wit voor pionwinst, maar hij miste dat na een dubbel stukoffer mat onvermijdelijk was. (1-0)
Bord 8: Gerben van der Heide – Edwin Zuiderweg
Gerben kon zich in het begin van de partij de meest optimale voortzetting niet meer herinneren en koos voor een degelijkere en rustige voortzetting van de partij. Toch kon bij rond zet 15 de aanval inzetten op de koningsvleugel doordat zijn tegenstander het naliet om de beste zet te spelen. Gerben zijn aanval leek heel gevaarlijk. Hij dacht dat de aanval winnend was maar had te veel tijd verbruikt om de winnende zet te vinden. In plaats daarvan plaatste hij met een minuut op de klok een foutief offer. Even later was het voorbij. (0-1)
Helaas bleek dit het verschil tussen 5-3 verliezen en een gelijkspel.
Volgende keer gaan we het beter doen!